blog

Jakie jest Twoje najlepsze wspomnienie ze szkoły? Pewnie znalazłyby się w nim rozmowy z inspirującymi nauczycielami, wygłupy z przyjaciółmi albo to przyjemne uczucie, kiedy kończą się lekcje w piątkowe popołudnie, a Tyzaczynasz weekend. Te doświadczenia powinny być wspólne – dla wszystkich. Jednak nie są – i dziś chcemy opowiedzieć Ci o tym, jakie to frustrujące. W artykule Anny Goc, który w „Tygodniku Powszechnym” ukazał się w maju 2021 roku poznajemy Justynę i Łukasza Michaliszynów. Troje ich

Potrzeba poczucia bezpieczeństwa i akceptacji jest bardzo istotna w rozwoju każdego człowieka. Szczególnie wyraźnie widać to w odniesieniu do osób należących do grup społecznych doświadczających wykluczenia, a co za tym idzie – wyjątkowo narażonych na pogorszenie zdrowia psychicznego. Przykłady takich grup to zarówno osoby ze społeczności LGBT+, jak i osoby w spektrum autyzmu. Możemy tu więc mówić o podwójnym narażeniu. Kłopoty i zaburzenia na polu zdrowia psychicznego mogą wynikać między innymi z poczucia odrzucenia i samotności

W 2005 roku na polskiej scenie teatralnej pojawił się teatr inny niż wszystkie. Niecodzienny i wyjątkowy, bo jedyny taki w Polsce. Z inicjatywy Justyny Sobczyk powstał Teatr 21, gdzie aktorkami i aktorami są głównie osoby z Zespołem Downa i w spektrum autyzmu. Na swoim koncie mają już wiele spektakli, w których ukazują ważne dla nich stanowiska, oswajają z innością i – jak sami mówią – po prostu mogą się spełniać w swojej pasji

Praca opiekuńcza to trudna, niedoceniania i nieodpłatna praca, która zajmuje więcej niż ośmiogodzinny etat. Opieka nad bliską osobą z niepełnosprawnością jest obciążająca fizycznie i psychicznie, najczęściej wyklucza z innego zarobkowego zajęcia i zmienia sytuację życiową. Według badań OECD nawet do 10 razy częściej, jest to zajęcie wykonywane przez kobiety. Ciągła troska o drugą osobę sprawia, że może dojść do wypalenia sił wynikającego z braku wypoczynku, wsparcia i możliwości zaspokajania własnych potrzeb.

Dopiero za 134 lata osiągniemy równość pomiędzy kobietami i mężczyznami w Europie Wschodniej, podczas gdy obywatele i obywatelki Europy Zachodniej będą mogli mówić o równości już za 53 lata. Oczywiście w przypadku każdego z tych obszarów wydarzy się to tylko wtedy, jeśli poszczególne państwa zaczną wdrażać, lub kontynuować odpowiednie praktyki, ponieważ nie liczenie się z kobietami, jest po prostu nieopłacalne. Dla nas wszystkich. Z danymi się nie dyskutujeŚwiatowe Forum Ekonomiczne (World